“ทรงอย่างแบด” ณ ปี 2565-66
จากปลายปี 2565 จนถึงวันเด็กในเดือนมกราคม 2566 ได้เกิดปรากฏการณ์ที่หลายคนคาดไม่ถึง หรือหาคำอธิบายไม่ได้
เมื่อเพลง “ทรงอย่างแบด” ของวงดนตรีแนวป๊อป-พังก์ ซึ่งมีภาพลักษณ์เป็น “วัยรุ่นบุคลิกขบถนิดๆ” อย่าง “Paper Planes” กลายเป็นเพลงฮิตในหมู่น้องๆ หนูๆ เด็กเล็กวัยอนุบาล-ประถม
จนได้รับการขนานนามให้เป็น “เพลงชาติของวัยรุ่นฟันน้ำนม” ในยุคปัจจุบัน ชนิดที่ทางวงเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้เกิดปรากฏการณ์เช่นนี้
หลายคนวิเคราะห์ว่าสาเหตุที่ทำให้น้องๆ วัยไม่เกินมัธยมชื่นชอบเพลง “ทรงอย่างแบด” นั้นเป็นเพราะเนื้อร้องที่ใช้ถ้อยคำไม่ยาก จดจำได้ง่าย ส่วนทำนองเพลงและโครงสร้างการเรียบเรียงก็ไม่ได้มีความสลับซับซ้อน
เด็กๆ จึงจูนติดกับเพลงเพลงนี้ได้อย่างรวดเร็ว
“เพลงเด็ก” กับ “เพลงป๊อป-ร็อกวัยรุ่น” ไม่ได้อยู่กันคนละโลก
อย่างไรก็ตาม แม้ปรากฏการณ์ที่เพลง ซึ่งถูกออกแบบมาเป็น “เพลงวัยรุ่น” ได้กลับกลายเป็น “เพลงฮิตของเด็กๆ” แบบที่คนแต่งคนร้องไม่คาดคิด นั้นอาจเกิดขึ้นไม่บ่อยนัก
แต่ถ้ามองย้อนไปในประวัติศาสตร์เพลงป๊อปไทย เราก็จะพบว่า “เพลงเด็ก” กับ “เพลงวัยรุ่น” หรือ “เพลงตลาด” สำหรับผู้ใหญ่ นั้นไม่ได้มีขอบเขตหรือเส้นแบ่งที่แยกออกจากกันอย่างชัดเจน
แถมในยุคสมัยหนึ่ง “นักแต่งเพลงเด็กชั้นยอด” ยังสามารถปรับเปลี่ยนหมวดการทำงานของตนเองมาเป็น “นักแต่งเพลงป๊อป-ร็อกสำหรับผู้ใหญ่” ที่ประสบความสำเร็จอย่างสูง และสร้างผลงานฮิตมากมายหลายเพลง พร้อมด้วย “เอกลักษณ์ในการเขียนเพลงเด็ก” ที่ยังมีกลิ่นอายแฝงอยู่ใน “เพลงวัยรุ่น-เพลงผู้ใหญ่”
นักแต่งเพลงผู้นั้น ก็คือ “ประชา พงศ์สุพัฒน์” หรือที่คนในวงการเพลงไทยยุค 90 เรียกขานกันว่า “น้าประชา”
คนแต่งเพลงชื่อ “ประชา พงศ์สุพัฒน์”
“น้าประชา” เป็นชายไทยผู้เกิดเมื่อ พ.ศ.2496 เขาคืออดีตครูสอนวิชาศิลปะ ดนตรี และภาษาอังกฤษ ในโรงเรียนสังกัด กทม. ที่เริ่มต้นทำงานในวงการโทรทัศน์ ด้วยการเป็นฝ่ายศิลปกรรม แต่งเพลงเด็ก เขียนบทละคร กำกับการร้อง-แสดง และร่วมแสดงเป็นตัวละครชื่อ “นายแห้ว” ในรายการ “สโมสรผึ้งน้อย” รายการทีวีสำหรับเด็กที่โด่งดังเป็นอย่างมากในช่วงทศวรรษ 2520 ถึงต้น 2530
ต่อมา ขอบเขตการเขียนเพลงเด็กของ “น้าประชา” ก็เริ่มขยับขยายเข้าสู่อุตสาหกรรมดนตรีหรือวงการเพลงป๊อป เมื่อเขาได้ร่วมแต่งเพลงให้แก่วง “เอ็กซ์วายแซด” (ซึ่งเป็นวงดนตรีที่ถือกำเนิดจากรายการ “สโมสรผึ้งน้อย”) รวมถึงวง “นกแล”
ถัดจากนั้น “น้าประชา” จึงก้าวเข้าสู่วงการเพลงป๊อป-ร็อกอย่างเต็มตัว ด้วยการเข้าร่วมเป็นทีมเขียนเพลงของค่ายแกรมมี่ยุคแรกเริ่ม โดยจะอยู่ในฝั่งของทีมเขียน “คำร้อง”
นั่นส่งผลให้ “น้าประชา” มีสถานะเป็น “เจ้าพ่อ (เนื้อ) เพลงเร็ว” ที่สร้างผลงานฮ็อตฮิตมากมาย ให้แก่ “อัสนี-วสันต์” “แหวน ฐิติมา” “นรินทร ณ บางช้าง” “คริสติน่า อากีล่าร์” “เจ เจตริน วรรธนะสิน” “มาช่า วัฒนพานิช” “ไมโคร” “อำพล ลำพูน” “สามารถ พยัคฆ์อรุณ” “ทาทา ยัง” “มอส ปฏิภาณ ปฐวีกานต์” “ก๊อท จักรพันธ์” “ปีเตอร์ คอร์ป ไดเรนดัล” “ลีโอ พุฒ” “ไทม์” “วายน็อตเซเว่น” และ “ไก่ สมพล” เป็นต้น
ภายหลังการเสียชีวิตของ “เต๋อ เรวัต พุทธินันทน์” “น้าประชา” เป็นหนึ่งในคนทำงานเบื้องหลังยุคก่อตั้งบริษัทที่ลาออกจากแกรมมี่ ด้วยเหตุนี้ ในช่วงต้นทศวรรษ 2540 เราจึงได้เห็นชื่อ “ประชา พงศ์สุพัฒน์” ปรากฏตามเครดิตผลงานของศิลปินค่ายอื่นๆ (ซึ่งมักเป็นอดีตคนเบื้องหลังของแกรมมี่เช่นกัน) อาทิ “จิรศักดิ์ ปานพุ่ม” และ “เดอะ มัสต์”
ถ้าใครได้รับฟังเพลงเร็วที่ “น้าประชา” แต่งให้ศิลปินป๊อป-ร็อกยุค 90 ก็อาจจะพอจับจุดเด่นได้ว่า แม้เพลงเหล่านั้นอาจมีลีลายียวนกวนโอ๊ย, แข็งแกร่งดุดัน หรือติดลูกสองแง่สามง่าม เพื่อตอบสนองกลุ่มคนฟังที่มีวุฒิภาวะแล้ว
ทว่าผลงานเกือบทั้งหมดยังมีเนื้อร้องที่ใช้ถ้อยคำ-วลี-ประโยคง่ายๆ ติดหู (บางครั้งก็เข้าใจได้ทันที บางครั้งก็แปลกพิลึกพิลั่นจนสะดุดใจคนฟัง) ซึ่งเป็นคุณลักษณะสำคัญของ “เพลงเด็ก” อันเป็นรากฐานการทำงานดั้งเดิมของ “น้าประชา”
นอกจากนี้ “น้าประชา” ยังได้กลับมาแต่ง “เพลงเด็กจริงๆ” อีกครั้ง ด้วยการรับหน้าที่เขียนเนื้อร้องภาคภาษาไทยที่ยอดเยี่ยมและติดหู ให้แก่เพลงประกอบการ์ตูน “ชินจัง จอมแก่น” และ “หนูน้อยจอมซ่า มารูโกะจัง”
ทั้งนี้ แม้จะแต่งเนื้อเพลงช้าไม่มากเท่าเพลงเร็ว แต่ผลงานในส่วนนี้ของ “น้าประชา” ก็ขึ้นชื่อเรื่องการใช้ภาษาที่สละสลวย และการวางโครงสร้างเนื้อหาที่ลึกซึ้งกินใจ กระทั่งบางเพลงได้กลายมาเป็นผลงานคลาสสิกจนถึงปัจจุบัน ผ่านการถ่ายทอดของ “เอ็กซ์วายแซด” “นันทิดา แก้วบัวสาย” และ “สุรสีห์ อิทธิกุล” เป็นต้น
ไม่ต่างอะไรกับเพลงช้าอีกหลายเพลงในยุค “สโมสรผึ้งน้อย” ซึ่งอาจไม่ได้เป็นที่รู้จักกันกว้างขวางแล้วในยุคปัจจุบัน แต่กลับมีเนื้อหาที่คมคายทันสมัยอยู่เสมอ
ยิ่งกว่านั้น “น้าประชา” ยังเคยข้ามพรมแดนดนตรีไปแต่ง “เพลงลูกทุ่ง” มาแล้ว โดยหนึ่งในผลงานประเภทนี้ก็คือเพลงที่ใช้ประกอบละครยอดฮิต “สะใภ้ไร้ศักดินา” เมื่อปี 2544
“น้าประชา” ทำงานเขียนเพลงมาอย่างต่อเนื่องจนถึงทศวรรษ 2550 ก่อนจะตัดสินใจ “แขวนปากกา”
ปี 2561 เมื่อบรรดาอดีตสมาชิกของ “สโมสรผึ้งน้อย” ได้เอ่ยเชิญชวนให้ “น้าประชา” แต่งเพลงใหม่เพื่อใช้ประกอบในงาน “ผึ้งน้อยคืนรัง” ที่จะจัดขึ้นในปี 2562
อดีตนักแต่งเพลงเด็ก-เพลงวัยรุ่นคนสำคัญในยุค 80-90 ซึ่งเวลานั้นมีอายุ 65 ปี ได้ตอบกลับมาว่า
“น้าบอกตรงๆ ว่า ทุกวันนี้หมดไฟในการแต่งเพลงแล้ว ทุกวันนี้น้าอุทิศตัว และขอมีความสุขกับการเผยแพร่คำสอนของพระเจ้าในพระคัมภีร์ไบเบิลอย่างเดียวเลย วันก่อนพี่ป้อม อัสนี มาขอให้น้าแต่งเพลงให้ น้าก็ต้องขอโทษขอโพยเค้าไป อย่างที่บอกหนูนี่แหละ ว่าแต่งไม่ได้แล้วจริงๆ”
ข้อมูลจากเพจเฟซบุ๊ก ตามหา สโมสรผึ้งน้อย
ณ โอกาสนี้ จึงขออนุญาตคัดสรรบทเพลงน่าจดจำจำนวนหนึ่งของ “ประชา พงศ์สุพัฒน์” มานำเสนอ ดังต่อไปนี้
รวมเพลงดี (บางส่วน) ของ “ประชา พงศ์สุพัฒน์”
“มดตัวน้อยตัวนิด มดตัวน้อยตัวนิด มดมีฤทธิ์น่าดู”
“มด” (หรือที่รู้จักกันในชื่อ “มดตัวน้อยตัวนิด”) คำร้อง-ทำนอง ประชา พงศ์สุพัฒน์
“จะโทรก็ไม่โทรมา ไม่มีแม้เวลาจะบอกลาเพื่อนเก่า ถ้าหากจะลืมกันไป ไม่เป็นไรเพื่อนเรา แค่อยากเห็นเธอโชคดี”
“สบายดีหรือเปล่า” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง กริช ทอมมัส และ ประชา พงศ์สุพัฒน์
(แม้ในปัจจุบันเพลงดังที่สุดของวง “เอ็กซ์วายแซด” จะถูกตั้งคำถามเรื่องท่วงทำนองที่คล้ายคลึงกับเพลง “Last Christmas” อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่เพลงป๊อปไทยเพียงเพลงเดียวในยุคปลาย 80 ที่น่าจะได้รับแรงบันดาลใจด้านทำนองมาจากเพลงต่างประเทศ ทั้งยังไม่อาจปฏิเสธว่าคำร้องของ “น้าประชา” นั้นมีเนื้อหาซาบซึ้งกินใจมากๆ)
“แอบเจ็บเพราะเธอที่ใจร้าย อีกหยดน้ำตาก็รินไหล แอบเจ็บคนเดียว แอบโกรธคนเดียว ทนข่มใจ แอบเจ็บเพราะเธอที่ใจร้าย อีกหยดน้ำตาก็รินไหล เจ็บปวดเพียงใด ปลอบใจตัวเองด้วยน้ำตา”
“แอบเจ็บ” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ และ กริช ทอมมัส ทำนอง กริช ทอมมัส
“สมชายเป็นคนตีกลอง สมปองเป็นน้องสมชาย นักร้องก็มีมากมาย โฆษกก็มีมากมาย สบาย สบาย สนุกจริงจริง โอ๊เย โอ๊เย โอ๊โอ๊เย โอ๊เย โอ๊เย โอ๊โอ๊เย โอ๊เย โอ๊เย โอ๊โอ๊เย โอ๊เย โอ๊เย”
“คอนเสิร์ตคนจน” คำร้อง-ทำนอง ประชา พงศ์สุพัฒน์
“บังเอิญ บังเอิญ บังเอิญ บังเอิญ บังเอิญ บังเอิญ บังเอิญ ติดดิน บังเอิญ บังเอิญ บังเอิญ บังเอิญ บังเอิญ บังเอิญ บังเอิญ ติดดิน”
“บังเอิญติดดิน” คำร้อง ยืนยง โอภากุล (แอ๊ด คาราบาว) ประชา พงศ์สุพัฒน์ และ อัสนี โชติกุล ทำนอง อัสนี โชติกุล
“นอน นอน นอน บังอรใส่กลอนนอน นอน นอน นอน บังอรใส่กลอน กอดหมอน”
“บังอรเอาแต่นอน” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ และ อัสนี โชติกุล ทำนอง อัสนี โชติกุล
“ครับ สวัสดีครับ ผมชื่อยินดี ไม่มีปัญหา ครับ สวัสดีครับ ผมชื่อยินดี ไม่มีปัญหา ครับ สวัสดีครับ ผมชื่อยินดี ไม่มีปัญหา ครับ สวัสดีครับ ผมชื่อยินดี ไม่มีปัญหา”
“ยินดีไม่มีปัญหา” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง อัสนี โชติกุล
“กุ้มใจ ไม่มี ล.ลิง กุ้มใจจริงๆ ล.ลิง ไม่มี รักเธอ เธอไม่ยินดี ว่าตัวเรานี้ไม่มี ล.ลิง กุ้มใจ กุ้มใจจริงๆ กุ้มใจจริงๆ ล.ลิง ไปไหน รักเธอจนสุดหัวใจ แล้วเหตุอันใด ล.ลิง ไม่มี”
“กุ้มใจ” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ และ อัสนี โชติกุล ทำนอง อัสนี โชติกุล
“ก็ I LOVE YOU ถ้า YOU LOVE ME I LOVE YOU SO แต่ I DON’T KNOW ถ้า YOU ว่า NO I GO ดีกว่า”
“I LOVE YOU” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง พงษ์พรหม สนิทวงศ์ ณ อยุธยา
“อ่อนซ้อมรักไปหน่อย น้องน้อยเขาจึงเปลี่ยนไป อ่อนซ้อมใจ ร่างกายรักจึงอ่อนแอ”
“อ่อนซ้อม” คำร้อง-ทำนอง ประชา พงศ์สุพัฒน์
“หย่อนเป็นธรรมดา มันต้องหย่อนเป็นธรรมดา หย่อนเป็นธรรมดา มันต้องหย่อนเป็นธรรมดา เข้มมาตั้งแต่เช้า พอสายเข้าก็ชักจะล้า ดอกโสนร่วงโรย ความโหลยโท่ยก็เข้ามาหา”
“หย่อนเป็นธรรมดา” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง กริช ทอมมัส
“อารมณ์ดีเพราะมีความสุข ไม่มีทุกข์จะให้ไม่สุขได้อย่างไร ความรักนั้นเหมือนต้นไทร แตกกิ่งใบคลุมใจร่มเย็น อารมณ์ดีเพราะมีเธออยู่ ก็มันรู้ว่ามีใครอยู่ข้างใน หลับตาคิดถึงเธอเมื่อไร ปลื้มใจและอารมณ์ดี”
“อารมณ์ดี” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง กริช ทอมมัส
“เจ็บกระดองใจ โอ๊ย เจ็บกระดองใจ หลอกกันทำไม หา หลอกกันทำไม ตั้งแต่เกิดมา เพิ่งจะเคยเจอะคนอย่างนี้ มันคิดแล้วเจ็บใจ”
“เจ็บกระดองใจ” คำร้อง ประมวล พร้อมพงษ์ (ด้านหนึ่งมีข้อมูลว่า “ประมวล พร้อมพงษ์” คือนามปากการ่วมของทีมเขียนเนื้อร้องค่ายแกรมมี่ยุคแรก แต่อีกด้าน ในอัลบั้ม “Playlist By ประชา พงศ์สุพัฒน์” ก็ระบุว่าเพลงนี้เขียนคำร้องโดยประชา) ทำนอง จาตุรนต์ เอมซ์บุตร
“ขออภัยไว้ก่อน เพราะไม่เคย เลยคิดหนัก ทั้งไม่เคยรู้จัก รักเจ้าเอย เคยที่ไหน”
“ขออภัยไว้ก่อน” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง กฤษณ์ โชคทิพย์พัฒนา
“เกี่ยวกับความดัน คนเรามีสูงและมีต่ำ แต่ความดันทุรังรุนแรง เกี่ยวกับความดันในใจ บางคนมันมีอยู่ ข้างข้างคูคู ขอเพียงได้เถียงกะเขาสักคำ วันไหนได้ทำก็วันนั้น แสนสบายใจ”
“ความดัน (ทุรัง) สูง” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง อภิไชย เย็นพูนสุข
“หันหาทางสู้ สู้เขาได้ไง ซักถามใจตั้งแต่เช้า เสียงหัวใจบอก เดี๋ยวจะเรื่องยาว ถึงคราวดับเครื่องชน”
“ดับเครื่องชน” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง สมชาย กฤษณะเศรณี
“อย่างกับม้าเหล็ก ร้องคำราม อยู่สู้ลำพัง อย่างไม่มีกลัว กลับวิ่งฝ่า เข้าเผชิญ กับพายุ ไม่ว่าลูกไหน ม้าเหล็ก ร้องคำราม อยู่สู้ลำพัง อย่างไม่มีกลัว และสู้อยู่ ทุกเวลา สง่าผ่าเผย ไม่ว่าไปถึงที่ใด”
“ม้าเหล็ก” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง ไพฑูรย์ วาทยะกร
“พูดค่อยค่อยก็ได้ ถ้าพูดไม่ได้ก็ค่อยค่อยพูด เรื่องที่พูดไม่ยาก ไม่ต้องให้มากก็น่าจะได้ พูดประนีประนอม ค่อยค่อยตะล่อมก็ไม่มีเรื่อง เรื่องที่ไม่ได้เรื่อง จะให้ได้เรื่องก็ได้ก็ได้”
“ค่อยค่อยพูด” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง โสฬส ปุณกะบุตร
“เจ้าทุยอยู่ไหน เจ้าทุยอยู่ไหน เจ้าทุยอยู่ไหน รู้บ้างไหม รู้บ้างไหม ใครเจอวานช่วยส่งข่าว ว่าถึงคราวที่ตัวฉันกลายเป็นทุย”
“เจ้าทุยอยู่ไหน” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง รุ่งโรจน์ ผลหว้า
“จะขอใจเธอคืนกลับมา ตราบใดที่ฟ้าไม่มีเมฆบัง จะขอใจเธอคืนกลับรัง ทำได้ทุกอย่าง ถ้ากลับมารักกัน เพราะฉันมีเพียงเธอ เพราะว่าฉันมีเพียงเธอ เพราะฉันมีเพียงเธอ เพราะว่าฉันมีเพียงเธอ”
“ขอใจเธอคืน” คำร้อง ต้นสน (ประชา พงศ์สุพัฒน์) ทำนอง ท.อาภรณ์ศิริ (ทนงศักดิ์ อาภรณ์ศิริ)
“มะมะมะมะมะ มะไม่รัก ไม่รัก ไม่รักได้ไง มะมะไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้เท่าไร ฉันมีแต่เธอ ไม่เคย ไม่เคยสนใคร หม่ะมะไม่รัก ไม่รัก ไม่รักได้ไง”
“ไม่รักได้ไง” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง ทนงศักดิ์ อาภรณ์ศิริ
“โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ย น่ากลัวจังเลย ฉันต้องกลัว ฉันต้องกลัวหรือเปล่า คิดทิ้งกันไป จะทิ้งกันหน้าตาเฉย โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ย น่ากลัวจริงจริง ฉันจะตายฉันจะตายไหมเอ่ย สงสัยต้องลองให้รู้ไปเลยซักที”
“โอ๊ะ…โอ๊ย” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง ธนา ลวสุต
“บอกว่ารักซักกะนิด ซักกะนิด ลิตเติ้ลบิทแค่นี้ก็พอ ลิตเติ้ลบิท ลิตเติ้ลมอร์ ขอน้ำตาลเติมหัวใจหน่อย อย่างงี้มันค่อยดีหน่อย หนึ่งคำไม่ต้องมีมาเยอะ”
“ซักกะนิด” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง ทนงศักดิ์ อาภรณ์ศิริ
“บ๊ายบายท้องฟ้า บ๊ายบายสายลม จิตใจดวงกลมกลม วันนี้ถึงคราวเกเร แต่งตัวเดินทางไกล ขอไปเที่ยวเตร่ บินเดี่ยวแบบวันเวย์ ไปหาใจเธอ”
“หัวใจลัดฟ้า” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง วิชัย อึ้งอัมพร
“จริง ไม่กลัว ไม่กลัว กลัวแต่คนไม่จริง คนไม่จริง ดูแล้ว ก็น่ากลัว กลัว ไม่จริง ไม่จริง จริงก็คงไม่กลัว ถ้าจะกลัว กลัวรัก ที่ไม่จริง”
“จริงไม่กลัว” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง อภิไชย เย็นพูนสุข
“Choo Choo La Choo La Choo Choo La Choo La Choo Choo Choo La Choo La Choo Choo La Choo La Choo La Choo Choo La Choo La This is the love train choo choo la choo la This is the train choo choo choo”
“ร.ฟ.ร. (Love Train)” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง ชุมพล สุปัญโญ
“อาการน่าเป็นห่วง ใครใครเขาก็เตือน อาการน่าเป็นห่วง ใครใครเขาก็เตือน”
“อาการน่าเป็นห่วง” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง อภิไชย เย็นพูนสุข
“อยากให้เธอสะมะรส (ขอให้สะมะปอง) ก็อยากให้เธอสะมะรัก (ขอให้สะมะใจ) อยากให้เธอสะมะรส (เพราะว่าสะมะวัย) ก็อยากให้เธอสะมะรัก (ขอให้สะมะพรปาก)”
“สะมะรส สะมะรัก” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง อนุรักษ์ แซ่ลี้
“ผมนั้นยังเป็นเด็ก และตัวก็เล็ก และยังประหม่า เดินก็ช้าได้เป็นที่โหล่ อาจจะพุงโล กินแตงโมมาเยอะแยะ แต่ไม่จ๋อย หล่อแค่ไหน คุณอาจจะรู้ดี เมื่อตะกี๊มิซาเอะก็หอมเอา แต่บางครั้งหน้าดุกว่าท่านเปา พวกสาวๆ ชอบส่งยิ้มมา อย่ามอง ผมอาย อย่ามอง ผมอาย เจอคุณนายทีเดียวเลยเขินเลย อยากกินขนมอมลูกกวาดก็มีคนซื้อให้กิน จนเมื่อยปาก เมื่อยปาก ทุกคนก็อยากจะมาเป็นแฟน”
“ชิน โนะ สุ เกะ” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง ต้นฉบับเพลงภาษาญี่ปุ่น
“เก็บฝันให้ดี อย่าให้ฝันนั้นหนีเราไปได้ เดี๋ยวลืม ประเดี๋ยวลืม แล้วจะเสียดาย ฝันแล้วก็อยากจะฝันอีก อยากชวนเธอไปเดินอยู่ในความฝัน แล้วพากันไป คิดแล้วก็หยิบเอาเสื้อใหม่ ใส่ที่ตัวสวยไป แล้วก็ออกไปเดินเฉย ฝอยกันให้ฟุ้ง”
“เก็บฝัน” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง ต้นฉบับเพลงภาษาญี่ปุ่น
“ยังจำได้ดี ที่วันนั้นเจอะเธอ ก็นอนละเมออยู่เป็นอาทิตย์ ไปเป็นเหมือนยาม อยู่ตั้งสามวันติดๆ ก็คิดถึงเพียงแต่เธอ ไม่เจอไม่ได้เลยเชียว”
“ตลอด” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง จิรศักดิ์ ปานพุ่ม
“อัศวินม้าไม้ อยู่บนม้าที่สลักจากไม้ ไม่มีฤทธิ์ไม่มีเดช สิ้นลาย ไม่มีเหลือความยิ่งใหญ่ อีกเลย”
“อัศวินม้าไม้” คำร้อง คุณครูประชาบาล (ประชา พงศ์สุพัฒน์) ทำนอง เดอะ มัสต์ (กฤชยศ เลิศประไพ)
“ใจเล็กๆ มันเจ็บลึกๆ อยู่ลับๆ กับสิ่งลวงๆ รอน้ำค้าง เพียงหยดเล็กๆ หล่อเลี้ยงไว้ ให้อยู่ต่อไป ครั้นพอแดดชโลม ลบเลือนทุกอย่าง ชีวิตอันบอบบาง จางหาย รู้ดีว่าเป็นใจ ไม่มีราคา เป็นแค่คนถัดมา เท่านั้น”
“เขียนไว้ข้างเตียง” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง จาตุรนต์ เอมซ์บุตร
“เธอ เธอใช่ไหมที่อยู่ในใจ มองลึกเข้าไป รู้สึกได้ถึงไออุ่น เธอ จำได้ไหมว่าสุขเพียงไร ปางไหนชาติใด จึงเกิดมาเจอกับเธออีกที”
“เธอหรือเปล่า” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง สมชัย ขำเลิศกุล
“เด็กจะเป็นหมอ เด็กจะเป็นทหาร นายกรัฐมนตรี เด็กปกครองรัฐ เด็กครองเมืองนี้ อีกไม่กี่ปีแล้วเอย เตรียมสิ่งใดเอาไว้ให้เราหรือยัง เป็นความหวังให้เราชื่นเชย เตรียมสิ่งใดเอาไว้ให้เราหรือยัง เพราะเราหวังจะสร้างชาติให้งดงามนะเอย”
“เด็กผู้เติบโต” คำร้อง-ทำนอง ประชา พงศ์สุพัฒน์
“อยากบอกคุณสักนิดสักหน่อย เรื่องนายพลน้อยเที่ยวเดินทางไกล ค้นคว้าสิ่งใหม่นานา เจอะกับคนปะปนคลุกคลี ทำให้มีความรู้แกมเศร้า ว่าพวกเขาล้วนแสนยากจน”
“นายพลน้อย” คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์ ทำนอง เพลง Dominique
“เศร้าๆๆ รักเราเขามีปีกบิน เราไม่รู้ทำไง เจ็บใจ เลยได้แต่กิน เจ็บใจ เลยได้แต่กิน กินจุ๊บจิ๊บ กินจุ๊บจิ๊บ กินจุ๊บกินจิ๊บกินจุ๊บจิ๊บ”
“กินจุ๊บจิ๊บ” คำร้อง-ทำนอง ประชา พงศ์สุพัฒน์
