ช่วงที่ผ่านมา คนไทยคงพอได้รับทราบข่าวเกี่ยวกับบุคคลที่เป็นโรคจิตเวช หรือโรคจิต ในเคสคล้ายกรณี #ด๊อกเตอร์เค็ง ที่เป็นข่าวถูกมหาวิทยาลัยดังฟ้องร้อง ซึ่งเรื่องราวของผู้ป่วยทางใจเหล่านี้ ก็ยังถือเป็นเรื่องใหม่ และคนไทยรับรู้น้อยมาก
เรื่องราวของผู้ป่วยทางจิต ไม่แต่เฉพาะสื่อกระแสหลักที่ไม่ค่อยได้นำมาเผยแพร่ สื่อที่เป็นภาพยนตร์ ละคร หรือซีรีส์ ของไทยเท่าที่ผ่านก็ยิ่งมีน้อยมาก ที่นำเสนอเรื่องราวของผู้ป่วยจิตเวช เป็นจังหวะเดียวกับที่เพิ่งได้ดู Daily Dose of Sunshine (มีใน #Netflix) ซึ่งเรื่องราวในซีรีส์ที่เล่าถึงการทำงานของพยาบาลในแผนกจิตเวช ช่วยให้เราเข้าใจมากขึ้นว่ามันมีกลุ่มอาการต่างๆ ไม่เเพียงเฉพาะโรคซึมเศร้า (ซึ่งก็มีหลายเลเวล) เท่านั้น คนส่วนใหญ่รอบตัวเราอาจมีอาการทางจิตเวช มากน้อย แตกต่างกันไป พวกเขามักแบกรับความยากลำบากนั้นไว้เพียงลำพัง (โดยเฉพาะบ้านเรายังมีมุมมองกับการเข้าพบ-ปรึกษาจิตแพทย์ในเชิงลบอยู่มาก)
#DailyDoseofSunshine มีแค่ 12 ep แต่บอกก่อนเลยว่าเหนื่อยนะ กว่าจะจบ แม้เส้นเรื่องด้านหนึ่งจะเป็นเลิฟสตรี่ไลน์แสนโรแมนติกระหว่าง หมอ-พยาบาล (กับการเข้ามาแทรกพื้นที่โดยเพื่อนรัก) แต่อีกด้านหนึ่ง นำเสนอเคส คนป่วยทางจิตชนิดต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นอาการวิตกกังวล, กดดันตัวเอง, หลุดออกจากโลกความเป็นจริง ฯลฯ
ที่สำคัญคือ โรคจิต นอกจากจะเป็นโรคที่บั่นทอนชีวิตของผู้ป่วยแล้ว ยังเป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจ-รับมือ-ช่วยแก้ไข สำหรับแพทย์,พยาบาล ตลอดจนคนใกล้ชิด หรือสมาชิกในครอบครัว … แน่นอนรวมถึงสังคมที่ถ้าไม่เปิดใจหรือให้โอกาสกับผู้โชคร้ายเหล่านี้ ชีวิตของพวกเขาย่อมยากลำบากมากขึ้นอีกไม่รู้กี่เท่า
ตัวละครหลัก “จองดาอึน” (รับบทโดย พัคโบยอง) ย้ายเข้ามาร่วมงานกับแผนกจิตเวช งานที่ไม่เคยเข้าใจหรือสัมผัสผู้ป่วยด้านนี้มาก่อน แต่ก็ทุ่มเทที่จะเรียนรู้ และทำหน้าที่ “พยาบาลที่ดี” เพื่อช่วยเหลือให้ผู้ป่วยหายจากโรคร้าย ไม่ว่าจะต้องโดนบททดสอบที่ยากเย็นเพียงใดก็ตาม
การมาของ “จองดาอึน” สร้างความรู้สึกแปลกใหม่ให้กับ หมอดงโกยุน (รับบทโดย ยอนอูจิน) ศัลยแพทย์ประจำแผนกลำไส้ใหญ่ และเริ่มต้นสานสัมพันธ์กัน โดยมีตัวแปรคือ “ซงยูชาน” (รับบทโดย จางดงยุน) เพื่อนรักตั้งแต่วัยประถมของพยาบาลจองดาอึน เข้ามาเป็นคู่เทียบและแข่งขันกันสร้างความสัมพันธ์พิเศษ
ในระหว่างการเรียนรู้นั้น “จองดาอึน” ได้เจอะเจอกับผู้ป่วยหลายๆ เคส ไม่ว่าจะเป็น “ชเวจุนกิ” ชายหนุ่มที่สูญเสียลูกตัวน้อย และต่อมาภรรยาทำใจไม่ได้ ฆ่าตัวตายตาม ทำให้เขาจมดิ่งกับความทุกข์และหาเหตุผลให้กับตัวเองไม่ได้ว่า จะมีชีวิตอยู่ต่อไปทำไม
และที่ส่งผลสะเทือนต่อตัวพยาบาลจองดาอึนมากที่สุดก็คือ เคสของ “คิมซอวาน” ชายหนุ่มที่ผิดหวังซ้ำๆ จากการสอบรับราชการถึง 7 ครั้งจนทำให้มีอาการ “หลงผิด” หลุดออกจากโลกของความเป็นจริงชนิดที่เหมือนจะเดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย แต่สุดท้ายก็ก้าวไม่พ้นปมที่ฝังอยู่ในใจ
ในซีรีส์ทั้ง 12 ตอนพาเราไปเรียนรู้ความเจ็บปวด ทุกข์ใจของคนป่วย รวมถึงพยาบาลอย่าง จองดาอึน ที่กลายเป็นคนป่วยไปด้วยในที่สุด (ประเภทหลักๆที่พบและรักษากันในปัจจุบันได้แก่ โรคซึมเศร้าDepression, โรคแพนิก-วิตกกังวล Panic Disoder , โรคจิตเภท Schizophrenia, โรคกลัวแบบเฉพาะเจาะจง Phobias, โรคสมองเสื่อม Dementia, โรคไบโพล่าร์หรือโรคอารมณ์สองขั้ว Bipolar Disorder, โรคเครียดหลังเหตุสะเทือนใจ Post Traumatic Stress Disorder)
ไม่มีใครอยากป่วย หรือจมอยู่กับอาการแบบนี้คนไข้และคนรอบตัวต่างก็คาดหวังว่า จะค้นพบหนทางที่นำไปสู่แสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ กระทั่งนำไปสู่การใช้ชีวิตร่วมกับสังคมปกติอีกครั้งหนึ่ง
พอยต์สำคัญที่สุดนอกจากเรียนรู้ ยอมรับ ทำความเข้าใจแล้ว ต้องใช้เวลา-ความอดทนมากมายมหาศาลที่จะอยู่กับ โรคจิตเวช ค่อยๆ ก้าวข้ามให้ผ่านพ้นจุดที่ตกต่ำดำดิ่ง (หลายๆ เคสกู่ไม่กลับ หลุดลอยไป) แล้วลุกขึ้นตั้งหลักใหม่อีกครั้งให้ได้
ถือเป็นซีรีส์น้ำดีที่ให้ความรู้ ความเข้าใจกับผู้ชม และอย่างน้อยน่าจะช่วยเปิดใจให้มองผู้ป่วยจิตเวชในมุมใหม่ๆ ได้เป็นอย่างดี
